غم دل

آخوندملاعلی معصوم همدانی

به  خرابات  روم  بهر  نگهداری   دل                                  

                                      تا  بر  پیر  کنم  شکوه  ز  بیماری دل

دل شب و روز بسوزد ز غم عشق بتان                                   

                                          من بسازم به غم و رنج و گرفتاری  دل    

اشک من سرخ و رخم زرد شدوموی سپید                                                               

                          روز من  گشت  چو شب   بهر تبه  کاری دل

خواب هرگز نکند آنکه دلش بیدار است               

                                      ما  شبی  صبح  نکردیم  به  بیداری  دل

هر  چه  کردیم  علاج  دل  بیمار  نشد                 

                                            تنگ  شد حوصله از بهر پرستاری دل   

چه  زیانها  که  نمودم  ز  ره  دلخواهی                    

                                     چه  ملامت  که کشیدم  به هواداری  دل

ای   فنا   چاره ی  دردت  نتوان کرد  مگر            

                                           اشک خونین و دعای سحر و زاری  دل